Ebeveynden ayırılma(ma)

Bilinmeyene duyulan korku ve ayrılık endişesi çocuğun gelişiminde beklenen normal aşamalardır; ama her ikisi de aşırıya kaçıp çocuğun fonksiyonlarını engellemeye başlarsa sorun yaratabilirler. Normal gelişim sürecinden kaynaklanan sıkıntılar ‘'ayrılma zorlukları'' ve aşırı ayrılma korkuları da ‘'ayrılık endişesi'' dir.

Ayrılma zorlukları çocuğun gelişiminin normal, sağlıklı bir parçasıdır. Bağlanma bebeklik döneminin ortalarında çocuk anne babasına ait olma duygusuna kapıldığında başlar. Bu bağlanma çocuğun anne/babasının yanından ayrılırken üzülmesine ve terk edilme endişesi duymasına yola açar. Çocuk anne babanın tekrar geleceğine inanmaya başladığında, ayrı kalmaya ilişkin protestolarından vazgeçer. Çoğu ebeveyn bebeklerini ilk kez bakıcıya bırakıp evden çıkarken, onun nasıl içli ağladığını hatırlar. Genellikle ağlama kapı tamamen kapandığında ya da hemen sonra durur ama bazı bebekler ayrı kalma endişesini yenemez ve neredeyse ebeveyn gelene kadar ağlama devam eder. Ayrılma zorluğu yaşayan çocuk evden ayrılma zamanı geldiğinde ağlayabilir, öfke krizi geçirebilir veya okula sınıfa girmeyi reddedebilir. Bu tepkiler çok olağandışı görünseler de son derece normaldir.

Kaynak: Dr Susan Anderson ve Dr Henrietta Leonard ”Çocuktur, Geçer!” 2003 Epsilon Yayınevi- İstanbul

* Bu söylenenlere ek olarak çocuğunuzda uzun süreli bir ayrılma zorluğu varsa ya da ayrılık endişesi bozukluğundan şüpheleniyor iseniz mutlaka bir uzmana danışmalısınız.

www.gelisimselpediatri.com